Ο Άρθουρ Μίλλερ υπήρξε από την αρχή της συγγραφικής του σταδιοδρομίας συγγραφέας με έντονες κοινωνικές και ηθικές ανησυχίες. Ανδρωμένος στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης, ερμήνευσε αυτό το ορόσημο της αμερικανικής ιστορίας ως τη διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου στη βάση του οποίου στηρίχθηκαν οι σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες. Αυτό είναι το κύριο στοιχείο της δραματουργίας του και της πολιτικής του οπτικής.

Το έργο ξεκινά ανάλαφρα με την ονοματοθεσία της πλάσης από τον Αδάμ και τη δημιουργία της Εύας, και καταλήγει τραγικά με την αδελφοκτονία του Άβελ και την εξορία του. Βασισμένος στο αφηγηματικό αυτό υλικό, ο Μίλλερ συνθέτει ένα τρίπρακτο θεατρικό έργο στο στιλ των οικογενειακών δραμάτων που είχε ήδη παρουσιάσει. Ωστόσο, πρωτοτυπεί επιλέγοντας ήρωες απρόσμενους και ένα ύφος που ξαφνιάζει, γιατί συνδυάζει και εναλλάσσει το κωμικό με το τραγικό, το λυρικό με το επικό, τον ποιητικό με τον πεζό λόγο.

Δραματοποιώντας τον βίο της πρώτης οικογένειας, από την γέννηση έως τον σπαραγμό της, ο Μίλλερ μας προσφέρει την ιδανική μεταφορά για τη βαρύτητα των προσωπικών επιλογών, την αδιόρατη διαπλοκή του ιδιωτικού με το δημόσιο, καθώς και την ατομική ευθύνη που φέρουμε για τις πράξεις μας τόσο σε μικροσκοπικό-οικογενειακό όσο και σε μακροσκοπικό-δημόσιο επίπεδο.

Μια κοινωνικοπολιτική αλληγορία που, προστατευμένη από την επικαιρότητα των άλλων έργων του διάσημου συγγραφέα, μας ανοίγει τον δρόμο για ένα ταξίδι στη μνήμη της πρώτης προδοσίας, θρέφοντας έτσι την απαραίτητη ενδοσκόπηση και γονιμοποιώντας μια χρήσιμη συζήτηση γύρω από τα πάντοτε επίκαιρα θέματα της ευθύνης, της συγχώρεσης και της λήθης.